قسمت اخر درد دل

به آن لب تشنه می مانم که ناگاه به دریایی درافتد بی کرانه/لبی از قطره آبی تر نکرده خورد از موج وحشی تازیانه/مپرسید ای سبکباران،مپرسید.مرا با عشق او تنها گذارید.غریق لطف آن دریا نگاهم مرا تنها با این دریا سپارید.