دائم شماره ی تو را میگیرم.......

پسورد تمام چیزهایم



شماره ی تــــــ ــــــو شده است




و من دائم شماره ی تو را میگیرم




بدون آنکه صدایــــ ـــــــ ــــت را بشنوم....

"تــو" و "اون" ... "مــَن" و "تــَنهـآیی"

هـمه در دنیـا کـسی را دارنــد،بــرای خودشــان..!

"خــُسـرو" و "شیـــرین" ..."لیـلی" و "مـَجنــون" ..

"رامیـن" و "ویـس" .... "پیــرمــَرد" و "پیرزَن" ..

"تــو" و "اون" ...

"مــَن" و "تــَنهـآیی"                                                                   

!!

همــان که بخــوانــی بــس است......

                                                                                                        آهســته بیا..............

                                                                                                              تشکر هم نکن...!

                         نــظر هم نگــذار..........

                                                    همــان که بخــوانــی بــس است...

مــن به بــی محــلی آدمــها عــادت دارم…           

...صدای خش خش برگها...

آنکس که می گفت دوستم دارد، عاشقی نبود که به شوق من آمده باشد رهگذری بود که روی برگهای

خشک پاییزی راه می رفت صدای خش خش برگها همان آوازی بود که من گمان می کردم میگوید:

.....دوستت دارم......

سکوت...تنهایی............

دیگـ ـه نـ ـه بحـــ ـ ـث میکـ ـ ـنم

نـ ـه تــ ـوضیـــ ـح میخـ ـوام

نـ ـه دنبـ ـ ـال دلیـــــ ـل میگـ ـ ـردم

فقـ ـط میبـــ ـینم....

سکـــــ ـوت میکـ ـ ـنم...

و فاصــــــــ ـله میگیـ ـرم.........

هـ ــ ـــوا اینجا نفس گیره....

هـ ــ ـــوا اینجا نفس گیرهــ ــ

صدام از بـ غــــ ـــ ـض میگیرهـ ـــ

همهـ ـ ــ چی مثل مـ ـ ــن اینجا

به این اندازه دلگـ ـیرهــ ــ

هنوز فکر میکنم گاهیـ ــ

کنار من ـ ــتو اینجاییـــ ــ

ولی تقدیر مـ ــن میگهـ ــ

که اینجا نیست.....تـ ـنهاییــ ـ ـ ـ

مــی آیــی؟

چــقدر دزدیــدنِ نگــاه ِ تــو

از چشــمان ِ تــو

لــذت بخــش اســت!

گــویــی تیــله ای

از چشــمم بــه دلــم مــی افتــد!

بـــانـــو!

بــا مــردی کــه تیــله هــای

بسیــار دارد،

مــی آیــی؟

هرگز نــگوبه من...

گاهی پرندگی های مرا درخت باش
هروقت دلت نخواست بالهای مرا
یک تکه سنگ باش
اصلا دلت گرفت،آوازهای مرا
قفسی تنگ باش
اما نــگوبه من،هرگز نــگوبه من:

.

.

.

.

.

دیگرپــرنده ام نـباش!

حرفی نیست...

حرفی نیست...
خودم سکوتت را معنی می کنم!
کاش می فهمیدی،
گــــــــــاهی....
همین نگــــاه ســـــــــــــــــــردت...
روی زمستان را هم کم می کنـــــــــد...

رسم روزگاره..............!

رسم روزگاره:

او که میرود ، برای همیشه هم می رود .و آنقدر تنها می شوی که حتی نام روزها را فراموش میکنی و گذشت

زمان را احساس نمی کنی ، از صدای تیک تیک ساعت بیزار می شوی و با آنکه تنگ دل تو شکست اما

ماهیش آزاد نشد.

راستی تو که او را خیلی دوست داری: اگه هنوز باد شمعهایت را خاموش نکرده، اگه هنوز شمع بالهایت را

نسوزانده ، اگه هنوز می توانی به او هدیه ای ، شاخه گلی بدهی و پس قدر لحظه لحظه ی این روزها را بدان

. او را در آغوش بگیر و تا فرصت داری به او بگو :

دوستت دارم.....